Dodaj komentarz. Rok więzienia w zawieszeniu, 5 tys. zł grzywny i 3,5 tys. zł nawiązek - taką karę wymierzył sąd Patrykowi R. z Torunia za domową hodowlę marihuany. To nic, że miał Zabezpieczona przez policjantów marihuana. Policjanci z patrolu zatrzymali 26-latka, który posiadał prawie 50 gramów marihuany. Mężczyzna usłyszał już zarzut złamania przepisów Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, do którego się przyznał i dobrowolnie poddał karze. Za to przestępstwo grozi kara do 3 lat pozbawienia wolności. Policjanci znaleźli łącznie 35 gramy marihuany. Młodemu kielczaninowi grozi za to do trzech lat więzienia. 35 gramów marihuany znaleźli policjanci u 22-letniego kielczanina. Medyczna marihuana: najczęściej zadawane pytania (FAQ) Cześć, Stonersi! Pytań o medyczną marihuanę mnoży się jak „mrówków”; pomimo niezaprzeczalnego wzrostu rynku i rozwoju świadomości użytkowników, nadal wiele wątpliwości pozostaje bez odpowiedzi. Dzisiaj mamy zamiar rozwiać je wszystkie — najlepiej, jak tylko potrafimy. Kancelaria Adwokacka. Posiadanie narkotyków jest zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 3. REKLAMA. Niezależnie od oceny zasadności tego uregulowania na dzień dzisiejszy karalnym jest posiadanie wszystkich narkotyków nawet w najmniejszej ilości na swój użytek. Każde więc co do zasady ujecie osoby, która posiadać będzie jadwal kereta api gaya baru malam selatan. Jak stanowi artykuł 62 ust. 2 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii ( z 2018 r. poz. 1030) posiadanie dużej ilości substancji odurzających lub psychotropowych może wiązać się z karą pozbawienia wolności nawet do lat 10. 1. Znaczna ilość narkotyków 2. Skierowanie sprawy do TSUE Nie jest jednak tajemnicą, iż w sposobie rozstrzygania tych spraw oraz wysokości nałożonych kar można zaobserwować duże rozbieżności. Nie wypracowano jeszcze uniwersalnej metody, która pozwoliłaby odpowiednio zaklasyfikowć ten czyn. Posiadanie 20 g marihuany, w zależności od umiejscowienia organu sądowego, może czynić daną osobę zbrodniarzem, jak i może prowadzić do umorzenia ilość narkotykówWszystko rozchodzi się o zbyt szerokie i nieostre, według części doktryny, pojęcie “znaczna ilość narkotyków”. Tego typu sformułowanie pojawia się często podczas procesu wykładni. Według Sądu Najwyższego (postanowienie z 2009 r. sygn. akt I KZP 10/09) wystarczającym kryterium uznania, że mamy do czynienia ze znaczną ilością narkotyków jest fakt, iż są one w stanie odurzyć jednorazowo kilkadziesiąt osób.– Jest to teza, która przemawia za ochroną posiadaczy dla własnego użytku oraz “drobnych” dilerów. SN i Sejm chronią w ten sposób nasz lokalny narkobiznes i dbają o stosownie wysokie ceny produktów – stwierdził adwokat Maciej też sądy, które do tej kwestii podchodzą jeszcze bardziej liberalnie. Sąd Apelacyjny w Krakowie uważa, iż znaczna ilość narkotyków to taka, która jednorazowo może odurzyć kilkadziesiąt tysięcy sprawy do TSUESąd w Słupsku podjął się odpowiedzi na pytanie, czy i jakie sztywne granice powinny być wyznaczone. Jednostka ta prowadziła sprawę, której rozwiązanie poprzedziła skierowaniem pytania prejudycjalnego do Trybunału Sprawiedliwości Unii treści pytania znajduję się wątpliwość o zgodność przepisów krajowych w kwestii przeciwdziałania narkomanii z prawem unijnym. Słupski sąd odnosi się tu konkretnie do decyzji ramowej (sprawa C-634/18). Określa ona minimalne przepisy wyznaczające znamiona przestępstw i kar za handel narkotykami. Na mocy tej decyzji UE wymaga od państw członkowskich określenia odstraszających, ale proporcjonalnych sankcji za posiadanie, obrót, produkcję i dystrybucję substancji psychoaktywnych i środków pytania prejudycjalnego wskazuje na wątpliwości co do możności sądów do swobodnego interpretowania pojęć nieostrych. Stawia pytanie o granice uznaniowości sędziowskiej. Patrząc na inne kraje, sposoby rozwiązywania tych zagadnień są bardzo rozbieżne. W niektórych posiadanie nawet bardzo dużej ilości narkotyków nie jest karane, jeżeli nie są one przeznaczone do dystrybucji. Czy skierowanie pytania do TSUE pozwoli na ujednolicenie sposobu rozstrzygania przestępstw narkotykowych na terenie naszego kraju? 1. Posiadanie narkotyków – umorzenie przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia 2. Posiadanie narkotyków – przedawnienie (zatarcie) skazania 3. Komentarz Capital Legal 4. Posiadanie narkotyków adwokat warszawa W Polsce obowiązuje zakaz posiadania każdej, nawet niewielkiej, ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych (powszechnie nazywanych „narkotykami”), w tym oczywiście marihuany. Marihuana jest legalna jedynie w niektórych wyjątkowych przypadkach, tj. w celach medycznych w ograniczonym zakresie, do celów przemysłowych i badań. Zgodnie z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, za samo posiadanie marihuany grozi kara do trzech lat pozbawienia wolności, natomiast udzielanie marihuany innej osobie zagrożone jest karą do 10 lat pozbawienia wolności, a udzielanie jej małoletniemu jest zbrodnią, zagrożoną karą od 3 do 15 lat pozbawienia wolności. Należy zatem zwrócić uwagę, że jedyną karą przewidzianą przez ustawę jest kara pozbawienia wolności, ustawa nie przewiduje innych mniej dotkliwych możliwości ukarania sprawy w postaci grzywny czy ograniczenia wolności. Jednocześnie w statystykach Policji, wśród przestępstw narkotykowych, ten rodzaj przestępczości od lat stanowi najwyższy odsetek. Zgodnie z badaniami przeprowadzonymi przez Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (EMCDDA) w Polsce około 1,4 mln osób ma styczność z marihuaną przynajmniej raz w roku. Pomimo tego, że w zakresie przestępstw narkotykowych bardzo często dochodzi do skazania, należy pamiętać, że w każdej sprawie istnieją możliwości obrony. Błędem może być zatem automatyczne wyrażenie zgody na złożone przez organy ścigania propozycje przyznania się do przestępstwa, często powodowane obawą przed tymczasowym aresztowaniem. Osoba zatrzymana może nie mieć wiedzy, że gdy zostaną przedstawione jej zarzuty, polskie prawo karne daje uprawnienie do odmowy złożenia wyjaśnień, a zatem odmowy udzielania odpowiedzi na pytania przesłuchującego policjanta lub prokuratora. W sprawach narkotykowych, przyznanie się do popełnienia przestępstwa tuż po zatrzymaniu, bez zasięgnięcia porady prawnej obrońcy, utrudnia obronę i przeważnie działa na niekorzyść zatrzymanego. W przypadku zatrzymania, należy zatem zawsze bezwzględnie pamiętać o możliwościach przewidzianych przez prawo karne opisanych w niniejszym artykule oraz wraz z obrońcą przyjąć właściwą strategię działania. Opisana w niniejszym artykule problematyka wydaje się szczególnie istotna w kontekście uzyskiwania odpisu z Krajowego Rejestru Karnego jako dokumentu, który jest obecnie często wymagany przez pracodawców przed podjęciem pracy. Osoba skazana prawomocnym wyrokiem ma stosowny wpis w Krajowym Rejestrze Karnym o tym jakiego przestępstwa się dopuściła oraz na jaki okres sąd orzekł karę. Istotne zatem, aby, jeśli to możliwe, złożyć wniosek o umorzenie postępowania, który skutkuje brakiem wpisu do KRK. Posiadanie narkotyków – umorzenie przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia Zgodnie z art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lub 3, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości. Na wstępie należy zauważyć, że umorzenie postępowania, na podstawie ww. przepisu może mieć miejsce już na etapie postępowania przygotowawczego, tj. prowadzonego przez organy ścigania (policję, prokuraturę). Instytucja umorzenia może zostać jednak zastosowana także na etapie postępowania jurysdykcyjnego, tj. prowadzonego przez sąd. Powyższy przepis ma charakter fakultatywnym (na co wskazuje sformułowanie „można umorzyć”), a zatem jego zastosowanie zależy każdorazowo od oceny sytuacji oraz swobodnego uznania prokuratora lub sądu. W przypadku jednak skutecznego wykazania spełnienia wszystkich przesłanek, o których mowa w tym przepisie – postępowanie zostanie umorzone, a osoba przeciwko której prowadzone jest postępowanie karne pozostanie osobą niekaraną. W praktyce, aby oskarżony skorzystał z instytucji umorzenia przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia musi wskazać możliwie przekonujące argumenty mające na celu wykazanie: nieznacznej ilości środka odurzającego lub substancji psychotropowej, przeznaczenie na własny użytek sprawcy, oraz że orzeczenie kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu lub stopień społecznej szkodliwości. W przeciwnym razie, jeżeli wszystkie powyższe przesłanki nie będą łącznie spełnione, nie dojdzie do umorzenia postępowania, lecz do skazania. Jak zatem udowodnić w praktyce spełnienie powyższych przesłanek? Posiadanie nieznacznej ilości środka odurzającego lub substancji psychotropowej Polskie prawo nie definiuje sformułowania „nieznacznej ilości”, co oznacza, że w każdym wypadku to organy ścigania oceniają czy mają do czynienia z „nieznaczną” czy „znaczną” ilością. Praktyka prokuratury w tym zakresie może jest różna i zależy choćby od obszaru właściwości miejscowej. Z naszego doświadczenia wynika, że często w większych miastach prokuratura stosuje art. 62a ustawy i umarza sprawy o posiadanie kilku gramów suszu konopi, podczas gdy w miastach powiatowych jest inaczej i do sądów często kierowane są akty oskarżenia o ilość suszu nie przekraczającą 1 grama. Należy jednak zwrócić uwagę, że zdarzają się przypadki umorzenia przez organy ścigania ilości większej niż 5-6 gramów, w szczególnych sytuacjach, np. uzależnienia oskarżonego, czy konsekwencji medycznego używania marihuany. W orzecznictwie sądów również nie istnieje konsensus co do interpretacji znamienia „nieznacznej ilości”. Przykładowo w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie – II Wydział Karny z dnia 15 sierpnia 2018 r., sygn. akt II AKa 58/18 Sąd uznał, że nieznaczną ilością narkotyku jest tylko taka, która odpowiada doraźnym potrzebom uzależnionego, to jest odczuwanemu przezeń głodowi narkotycznemu. Jest to więc jedna lub dwie porcje, lecz nie ilość od tego większa. Przepisy tego tyczące są adresowane do sprawców tzw. jednorazowych, którzy mieli sporadyczny kontakt ze środkiem odurzającym, w zasadzie tylko dla jednokrotnego odurzenia się. W wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 29 września 2005 r. (syng. akt lII AKa 217/05), Sąd orzekł natomiast, że środki odurzające w ilości nie większej niż 5 gramów (…) niewątpliwie można zaliczyć do ilości nieznacznej, skoro ustawodawca w pierwotnej treści załącznika do projektu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wskazał jako ilości nieznaczne do 10 gram marihuany, do 3 gram haszyszu i do 0,25 gram amfetaminy. Sąd Apelacyjny w Poznaniu w uzasadnieniu wyroku z dnia 23 lutego 2017 r., sygn. akt II AKa 247/16 również uznał za „nieznaczną ilość” kilka gramów. Wobec braku definicji legalnej interpretując wyrażenie „nieznaczna ilość” użyte w art. 62a ustawy należy odwołać się do jego znaczenia językowego. Z tego punktu widzenia przez sformułowanie „nieznaczny” rozumie się niewielki, błahy. Na potrzeby niniejszych rozważań oznacza to zatem, że ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych wymagana dla zastosowania instytucji przewidzianej w art. 62a powinna być niewielka, mała. Ilość substancji będąca przedmiotem czynu zabronionego określonego w art. 62 ust. 1 lub 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, aby mogła być uznana za niewielką, nie powinna przekraczać kilku gramów. W praktyce to biegły z zakresu fizykochemii poddaje analizie narkotyk i weryfikuje ile „porcji” narkotyków można pozyskać z suszu. Istotne, aby już na tym etapie zweryfikować opinię biegłego –aby ocenić czy w sprawie występuje faktycznie „nieznaczna” ilość narkotyku należy poddać badaniu zawartość THC w suszu – im jest niższa, tym większa ilość duszu będzie potrzebna do jednorazowego zużycia. W opiniach biegłych przeważnie pojawia się konkluzja, że jedna porcja w przypadku suszu konopi wynosi od 0,3 do 1 grama, choć pojawiają się także odmienne opinie. Posiadanie narkotyków na własny użytek Interpretacja przez sądy pojęcia „posiadanie na własny użytek” jest również niejednoznaczna, choć należy mieć na uwadze intencję ustawodawcy, który wprowadzając komentowaną przesłankę przepisu miał na celu oddzielenie przypadków posiadania narkotyków na własny użytek od posiadania dla celów handlowych. Z jednej strony sądy stoją na stanowisku, że dysponowanie środkiem odurzającym związane z ich zażywaniem albo z zamiarem niezwłocznego zażycia przez osobę dysponującą nimi, nie jest ich posiadaniem w rozumieniu art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W wyroku Sądu Najwyższego – Izby Karna z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. akt II KK 197/08, Sąd Najwyższy co prawda uznał, że osobą dopuszczającą się czynu zabronionego opisanego w art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest ten, kto wbrew przepisom tej ustawy „ma” środek odurzający lub substancję psychotropową, jednakże stwierdził z tak rozumianym „posiadaniem” nie należy jednak wiązać ani żadnego możliwego do zdefiniowania horyzontu czasowego, ani cywilistycznie pojmowanych atrybutów władztwa nad rzeczą. Sąd uznał, że zwrot „ma” („posiada”) nie jest synonimem określenia „używa”. Posiadanie jest z pewnością zwrotem znaczeniowo szerszym, ale jednocześnie nie jest tak, że każde używanie wiąże się z posiadaniem rzeczy. W konsekwencji, Sąd stwierdził, że dysponowanie środkiem odurzającym (lub substancją psychotropową) związane z zażywaniem go lub chęcią niezwłocznego zażycia przez osobę dysponującą nim, nie jest posiadaniem tego środka (lub substancji) w rozumieniu art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Tym samym ustalenie, że „sprawca” znajduje się pod wpływem środków opisanych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii, nie jest równoznaczne z przyjęciem, iż uzyskano dowód, że kiedyś znajdował się w posiadaniu takiego środka. Analogiczne stanowisko zostało przyjęte w innych wyrokach sądów. Przykładowo, w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. akt II AKa 249/08, Sąd stwierdził, że osoba, która konsumuje środki odurzające lub substancje psychotropowe, nie może być skazana za uprzednie ich posiadanie. W polskim systemie prawa karnego nie jest karalne samo spożywanie w narkotyków, a co za tym idzie nie można uznać kogoś za sprawcę czynu z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w sytuacji, gdy jest pod wpływem narkotyków będącym konsekwencją wcześniejszego posiadania na własne potrzeby. Wydaje się, że jeszcze bardziej liberalną wykładnie przyjął Sąd Apelacyjnego we Wrocławiu w wyroku z dnia 17 listopada 2005 r., sygn. akt II AKa 288/05, w którym orzekł, że samo chwilowe posiadanie środka odurzającego lub substancji psychotropowej w związku z jej użyciem nie jest czynem karalnym w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Z drugiej strony jednak, istnieje interpretacja sądów, zgodnie z którą każde posiadanie środka odurzającego, w tym posiadanie tylko na własny użytek, jest posiadaniem w rozumieniu art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W uchwale Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 27 stycznia 2011 r., sygn. akt I KZP 24/10, Sąd orzekł, że każde władztwo, każde faktyczne dysponowanie środkiem odurzającym lub substancją psychotropową będzie wypełniało znamię czasownikowe „ma” typu przestępstwa określonego w tym przepisie. Analogicznie w wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu – II Wydział Karny z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. akt II AKa 299/17 Sąd przyjął, że „dla przyjęcia „posiadania” nie ma znaczenia również to, jak długo oskarżony władał środkiem odurzającym, może to być choćby krótkotrwałe, faktyczne władztwo nad rzeczą. Aby zatem skutecznie skorzystać z art. 62a ustawy i doprowadzić do umorzenia postepowania, należy przedstawić organom ścigania argumentację, zgodnie z którą narkotyk stanowi wyłącznie kilka porcji oraz, że posiadacz nie miał zamiaru nim handlować, ani przekazywać go dalej, lecz stosować wyłącznie na własny użytek. Orzeczenie kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu lub stopień społecznej szkodliwości. Kolejną przesłanka decydującą o możliwości umorzenia jest wykazanie, że orzeczenie kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu lub stopień społecznej szkodliwości jest przede wszystkim brak zagrożenia dla osób trzecich. Zagrożenie takie stwarza przede wszystkim posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych w trakcie imprez masowych, sportowych, w szkołach, innych instytucjach edukacyjnych, miejscach. W konsekwencji, możliwość umorzenia postępowania w trybie komentowanego art. 62a ustawy w powyższych sytuacjach wydaje się mała. Z drugiej strony, stopień społecznej szkodliwości będzie niski w sytuacji, gdy sprawca będzie posiadał nieznaczne ilości narkotyku, w okolicznościach nie stwarzających zagrożenia dla osób trzecich, w szczególności w posiadaniu na własne potrzeby. Należy zauważyć, że ocena społecznej szkodliwości czynu również dokonywana jest przez organy ścigania, dlatego warto w tym zakresie wykazać się inicjatywą dowodową. Posiadanie narkotyków – przedawnienie (zatarcie) skazania Na koniec warto również zwrócić uwagę, na kwestię zatarcia (często mylnie nazywanego „przedawnieniem”) skazania. Zgodnie z art. 106 Kodeksu Karnego, z chwilą zatarcia skazania uważa się je za niebyłe; wpis o skazaniu usuwa się z rejestru skazanych. W praktyce zatarcie skazania oznacza zatem wykreślenie danej osoby z Krajowego Rejestru Karnego wraz z informacją o karalności za popełnione przestępstwo. Po wykreśleniu, osoba jest uznawana za taką, która nie została skazana wyrokiem karnym, a zatem za „osobę niekaraną”. Komentarz Capital Legal Intencją umorzenia postępowania dyskutowaną w niniejszym artykule było umożliwienie odstępowania w niektórych sytuacjach od ścigania drobnych przestępstw związanych z narkotykami. Umorzenie postępowania karnego na podstawie art. 62a ustawy jest fakultatywne i uzależnione od każdorazowej oceny organy prowadzącego sprawę. Powyższe oznacza, że nie istnieje automatyzm w podejmowaniu decyzji, lecz indywidualnej podejście, a zatem w sytuacji zatrzymania zasadne wydaje się bezzwłoczne skontaktowanie się z adwokatem w celu weryfikacji czy istnieje możliwość zastosowania przepisu. Jednym z obszarów praktyki naszej Kancelarii jest pomoc w sprawach karnych. Jeżeli potrzebujesz pomocy prawnej dotyczącej posiadania narkotyków – zapraszamy do kontaktu z nami. W pierwszej kolejności ustalimy stan faktyczny. Poprosimy Cię o przekazanie najważniejszych informacji związanych ze sprawą. Następnie przekażemy Ci informacje, jak możemy Ci pomóc, aby zminimalizować ryzyko skazania lub wypracować możliwie najlepsze rozwiązanie Twojej sprawy. Jeżeli zdecydujesz się powierzyć nam swoją sprawę, niezwłocznie podejmiemy ustalone działania w celu zakończenia Twoje sprawy sukcesem. zapytał(a) o 16:43 Jaka kara grozi za posiadanie marihuany? Witam. Dzisiaj mojego chlopaka zlapala policja, za posiadanie marihuany, Mial 1 lub 2 gramy. Zawizeli go na komisariat. Czy moze pojsc za to do wiezienia? (juz raz go z tym zlapali i nic mu nie zrobili, nie wiem co bedzie teraz) Odpowiedzi 1000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000zł ;p gabie odpowiedział(a) o 16:48 Cholera.. On nie moze isc do wiezienia. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub W społecznym przekonaniu amfetamina uchodzi jako narkotyk znacznie groźniejszy, aniżeli np. marihuana. Pod względem ryzyka uzależnienia być może tak, jednakże czy sankcje za posiadanie marihuany oraz amfetaminy są takie same? Być może Cię zaskoczę, ale tak. Jednakże to szczegóły decydują, czy te dwa narkotyki pod względem prawnym mogą być traktowane na równi. Zapraszam do dzisiejszego wpisu. Kwestię przepisów karnych dotyczących posiadania narkotyków reguluje ustawa z 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Zgodnie z art. 62 kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Jest to podstawowy typ przestępstwa posiadania narkotyków. Musisz pamiętać, że nie reguluje on kwestie handlu narkotykami, ani też udzielania innym osobom. Jedynie posiadanie tych narkotyków. Kolejne przepisy regulują inne, bardziej lub mnie poważne konsekwencje karne posiadania metaamfetaminy. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Jak widać każdym kryterium jest kryterium ilościowe. Dlatego też rodzaj narkotyku nie ma wpływu na kwalifikację prawną. Jeśli posiadamy znaczną ilość amfetaminy, to grozi nam 10 lat więzienia. Jeśli posiadamy znaczną ilość marihuany, to również grozi nam 10 lat pozbawienia wolności. Rodzaj narkotyku może mieć natomiast wpływ na konkretyzację kary. Sąd może dojść do przekonania, że amfetamina jest narkotykiem bardziej niebezpiecznym dla społeczeństwa, dlatego może orzec np. 7 lat pozbawienia wolności, podczas gdy za marihuanę orzeczona może być 6 letnia kara. Mowa oczywiście o takiej samej ilości porcji wyżej wymienionych narkotyków. Jeśli będziemy mieć jedną porcję amfetaminy, to z całą pewnością możemy ubiegać się o dobrodziejstwo wynikające z artykułu 62a wyżej przytoczonej ustawy. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lub 3, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości. Umorzenie oznacza, że ominą Cię konsekwencje, a sprawa może nawet nie trafić do sądu. Przy tak małej ilości narkotyków jest to rozwiązanie najbardziej korzystne. Posiadanie narkotyków jest w Polsce karane, bez względu na ich ilość i rodzaj. O karach za posiadanie narkotyków mowa jest w Ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Wymiar kary zależy od ilości narkotyków, ich rodzaju oraz przeznaczenia. Sprawca, który posiadał niewielką ilość marihuany na własny użytek poniesie stosunkowo łagodne konsekwencje swojego czynu. Natomiast sprawca posiadający np. amfetaminę w dużych ilościach, którą miał zamiar sprzedać innym osobom, powinien liczyć się z bezwzględną karą pozbawienia wolności. Zgodnie z art. 61 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, za posiadanie środków odurzających lub substancji odurzających grozi kara pozbawienia wolności do 3 lat. Środki odurzające oraz substancje psychotropowe zostały wymienione w załącznikach do Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (wśród nich znajduje się amfetamina). Sąd może orzec o warunkowym zawieszeniu wykonania tej kary (o ile orzeczona kara pozbawienia wolności nie przekracza roku) albo na podstawie art. 37a Kodeksu karnego zamiast kary więzienia orzec karę ograniczenia wolności lub grzywnę. Dużą szansę na karę nieizolacyjną ma np. osoba dotychczas niekarana. Za posiadanie narkotyków w znacznej ilości grozi kara pozbawienia wolności od roku do nawet 10 lat. W Ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „znacznej ilości”, niemniej jednak pewną definicję tego pojęcie można znaleźć w orzecznictwie. Sądy zazwyczaj posługują się definicją podaną przez Sąd Najwyższy. Jako znaczną ilość narkotyków, o której mowa w art. 62 ust. 2 upn należy rozumieć ilość, która jest wystarczająca do jednoczesnego odurzenia się kilkudziesięciu osób (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2011 roku, sygn. akt IV KK 127/11). Kara bezwzględnego pozbawienia wolności grozi w szczególności za posiadanie tzw. „twardych narkotyków”, takich jak np. amfetamina, kokaina czy heroina. Zgodnie z art. 63 ust. 3 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, jeżeli zachodzi wypadek mniejszej wagi, to sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Kiedy możemy mówić o „wypadku mniejszej wagi” i łagodniejszej karze? Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 9 maja 2013 roku (sygn. akt II AKa 129/13) orzekł, iż posiadanie niewielkiej ilości narkotyku łagodnego rodzaju można uznać za wypadek mniejszej wagi. Amfetaminę trudno uznać za narkotyk „łagodnego rodzaju”. Jednak w przypadku wcześniejszej niekaralności i małej ilości tego narkotyku wyłącznie na własny użytek można liczyć na łagodny wymiar kary. Innymi okolicznościami łagodzącymi mogą być także młody wiek sprawcy, nieposzlakowana opinia w miejscu zamieszkania albo udzielanie się w organizacjach społecznych i charytatywnych. Sąd w takim przypadku orzeka najczęściej karę więzienia z warunkowym zawieszeniem jej wykonania albo karę ograniczenia wolności polegającą na nieodpłatnym wykonywaniu prac społecznych.

co grozi za 2 gramy marihuany